De komende fusie van Zeevang met Edam-Volendam brengt een oude bekende – althans voor Zeevang – weer terug in de politiek. Witte Lous was van 1984 tot 2002 lid van de Zeevangse gemeenteraad, eerst voor het PAK (Progressief Akkoord:(PPR, PSP en D’66) en vanaf 1990 voor GroenLinks. In 2002, na 17,5 jaar in de raad, hield Witte het voor gezien. Nu is hij opnieuw politiek actief: bij de komende gemeenteraadsverkiezingen voor de gefuseerde gemeente in november is hij weer kandidaat voor GroenLinks. In dit artikel een nadere kennismaking met Witte, nieuw voor Edam-Volendam, hernieuwd voor Zeevang. 

Wie is Witte Lous

Witte is geen geboren Zeevanger: geboren in Leidschendam in 1946, daarna gewoond in Den Haag, Amsterdam, Muiderberg en weer Amsterdam. Sinds 1973 woont hij in Oosthuizen, in een stolpboerderij aan het Westeinde. Die was bij aankoop ietwat bouwvallig, dus die is hij sindsdien eigenlijk permanent aan het verbouwen. Met echtgenote Stella kreeg hij daar dochter Sanne en zoon Teun, die ondertussen al weer 38 en 35 jaar oud zijn en naar elders vertrokken (Sanne naar Schiedam, Teun naar Warder).

De politiek in gegaan…

Destijds is Witte ‘bij toeval’ in de politiek terechtgekomen: gevraagd door Lydeke Vroom van het PAK, toen hij – net in Oosthuizen – regelmatig als een soort ‘uitje’  de raadsvergaderingen bijwoonde. Vanaf de publieke tribune, die tot zijn verbazing stampvol was. De raadsvergaderingen waren toen doorgaans druk en gezellig, het publiek deed volop mee, soms zelfs tot en met de kroketten als de vergadering uitliep. Omdat actievelingen als Witte schaars waren, werd hij daarna gevraagd voor ‘van alles en nog wat’. Zo is hij enige jaren voorzitter van de PPR Noord-Holland geweest, en ook ‘plaatsvervangend hoofdingeland’ bij het Hoogheemraadschap.

… en lang gebleven

In de Zeevangse Raad werd Witte in 1984 de opvolger van Lydeke Vroom, die tot dat moment de raadszetel van het PAK bezette. Van ’84 tot ’98 heeft hij in zijn eentje het PAK en later GroenLinks in de raad vertegenwoordigd. In ‘98 kwam Lydeke er weer bij, toen een hertelling van de stemmen op verzoek van Witte ertoe leidde dat een restzetel – met dank – van Gemeentebelangen bij GroenLinks terechtkwam.

Input van inwoners

Ruimtelijke ordening heeft altijd zijn bijzondere belangstelling gehad. Hoewel hij – vóór de laatste vier jaar samen met Lydeke – maar liefst veertien jaar ‘als eenling’ (voor PAK/GroenLinks) in de raad heeft gezeten, kreeg hij buiten de raadsvergaderingen veel input van Zeevangse bewoners, die hem in en buiten de fractievergaderingen altijd goed konden vinden. Dankzij die input bleef Witte goed op de hoogte van de verwikkelingen in de zeven dorpskernen van Zeevang.

Waterrijk

Dat ‘dossier’ is Witte na zijn Zeevangse raadstijd het meest bijgebleven. Met name de geplande route voor zandaanvoer – via een Baileybrug over de ringvaart en daarna via een nieuwe bouwweg dwars door het weiland – stuitte op veel weerstand. Witte heeft zich daar destijds sterk tegen verzet, en hij was niet de enige. Uiteindelijk is toen gekozen voor een alternatieve aanvoerroute via de Zeevangsweg. Het destijds opgerichte Zeevang Anders heeft voor de zandaanvoer langs die route nog diverse maatregelen en faciliteiten kunnen bedingen, zoals verkeersdrempels verwijderen, snelheidsbeperkingen en venstertijden.

Waarom gestopt met politiek?

De laatste jaren tot 2002 werden wat zwaar, onder andere door de minderheids­positie van GroenLinks in de raad. Telkens dezelfde argumenten moeten inbrengen waarnaar beleefd wordt geluisterd maar niets mee wordt gedaan – daar word je op den duur wat moe van. Toch is Witte ook na zijn raadstijd niet 100% stil geworden: hij is de plaatselijke politiek altijd blijven volgen, heeft zich nog regelmatig laten horen, en is steeds geïnteresseerd en actief gebleven. Dat zit in zijn genen, dat houdt hem jong.

De fusie

Over de fusie heeft Witte gemengde gevoelens. Hoewel hij veel kwaliteiten ziet in Edam-Volendam en er ook best enthousiast over is, voelt het toch ook een beetje alsof Zeevang door Edam-Volendam is ‘geannexeerd’. De discussie over de ‘nieuwe’ naam (gemeente Edam-Volendam), of beter gezegd het gebrek aan discussie daarover, heeft dat gevoel bij Witte versterkt. Hij ziet best wel risico’s, vooral in de Edam-Volendamse ‘bouwwoede’: “Laten we in vredesnaam onze mooie natuur en open ruimte niet volplempen met steen”. Voordelen ziet hij zeker: met een groter ambtelijk apparaat kunnen diverse gemeentelijke taken beter worden uitgevoerd, ook nieuwe taken, vooral op het gebied van zorg. Daarvoor was Zeevang alleen toch wat klein. Al met al ziet hij de gefuseerde toekomst rooskleurig in.

Wat is er zo leuk aan politiek

Dat Witte weer in de politiek terugkeert is in zekere zin ook toevallig. Hij was met andere Zeevangse GroenLinksers uitgenodigd door GroenLinks Edam-Volendam voor een kennismaking, en was daar aangenaam getroffen door de gezelligheid en door enthousiaste activiteit van de aanwezigen. Door het meefietsen met het ‘Rondje Zeevang’ van GroenLinks – en door het meehelpen met de voorbereiding daarvan – is hij zelf weer ‘ouderwets’ enthousiast geworden. Via GroenLinks denkt hij te kunnen bijdragen aan het belang van Zeevang, en daarmee aan het belang van de hele nieuwe gemeente.

Laat je horen

Gevraagd of hij nog adviezen heeft voor de kiezers, antwoordt Witte: “Wees extra actief en alert naar je gemeente, want voordat je daar erg in hebt gebeuren er dingen waar je het helemaal niet mee eens bent. Let op, trek aan de bel, bemoei je ermee.” Op speciaal verzoek voegt hij daar nog aan toe: “Kom zondag 5 juli naar De Breek in Etersheim: daar organiseren we een vrolijke middag met attracties voor jong en oud, waar Zeevangers, Edammers en Volen­dammers  elkaar kunnen ontmoeten.” Met die goede raad kwam het interview ten einde.