Het gesodemieter in de NIVO begon allemaal in de aanloop naar het feest van de Goedheiligman, met het verschijnen van twee onschuldig en toepasselijk lijkende rijmelarijen. Door de huisdichters van VD’80 en CDA werd het onbetamelijke gedrag van de oppositiepartij VVD tijdens de begrotingsraad in november eens lekker aan de kaak gesteld. Een Sinterklaasgedicht is immers van oudsher het middel bij uitstek om dat lastige kind, die vervelende zwager of de naar zweet ruikende collega eens fijntjes en onbestraft de waarheid te zeggen.
Het opgetogen gniffelend plezier van deze olijk aandoende gedichten spatte welhaast van de krantenpagina’s. De schrijvers leken zich bij voorbaat te verkneukelen op de reacties van hun mikpunt van spot. En natuurlijk: als door een venijnige adder gebeten reageerde de VVD en pakte gedecideerd uit met een paginagrote analyse van het Grote Gat in de Handbeleid van de huidige coalitie.
Bij het lezen van deze niets verbloemende aanval op het functioneren van onze bestuurders zette ik me in gedachten al schrap voor een mogelijke tegenaanval van de coalitiepartijen. Partijen die, zoals we inmiddels wel gewend zijn, niet graag tegengesproken worden en al hevig ontstemd raken door zelfs de lichtste vorm van kritiek of feedback.
En jawel hoor: de week erna werden wij in ons gezellige dorpse Nivootje getrakteerd op een staaltje van polemiek, doorspekt met populistisch taalgebruik, waar zelfs de grote voorganger Wilders nog een puntje aan kan zuigen. Ben toch echt benieuwd wie dit schreeuwerige stuk met de propagandistische titel “VVD misleidt bevolking Edam-Volendam” heeft geschreven. Mag ik zo vrij zijn om die anoniem gebleven man of vrouw (kan me niet voorstellen dat de hele coalitie en masse in de pen is geklommen) een schrijverstip mee te geven? Probeer je in een artikel te beperken tot een of hoogstens twee onderwerpen, beschrijf dat punt kort en bondig, vertel in het begin alvast waar je naar toe wil met je boodschap en verval alstublieft niet in herhalingen. De hedendaagse lezer houdt namelijk niet van lange stukken, kan zich moeilijk focussen en de aanblik alleen van al die tussenkopjes doet hem heel resoluut de pagina omslaan.
In dit bewuste stuk draait het volgens mij in feite alleen maar om die vermaledijde HHNK-gebouwen in Edam. Het besluit tot aankoop daarvan begint voor de coalitie zoetjesaan een zogenaamd hoofdpijndossier te worden. VD’80 wilde na de verkiezingen in maart 2010 liever niet met de tweede grootste partij VVD in zee (misschien kan een oude politieke rot mij nog eens uitleggen waarom eigenlijk niet) en vond haar bondgenoten in de über-gretige PvdA en het zich immer invoegende CDA. Allemaal blij en opgelucht, de VVD verbannen naar de oppositiebanken voordat deze partij zich ook maar iets in het hoofd zou durven halen en de macht gebleven aan de partij met de meeste arrogantie.
Zoals bij iedere coalitievorming moesten ook nu de nodige hobbels genomen worden en over en weer water bij de wijn gedaan. De PvdA wilde echt wel regeren en overal ja op zeggen, maar over één punt viel absoluut niet te twisten. Ze konden het aan hun kiezers toch niet verkopen om het grootste speerpunt uit hun verkiezingsprogramma op te offeren. Op dat punt kregen ze van VD’80 hun zin: de panden mochten worden aangekocht. Maar, let wel, er mochten geen ambtenaren in, want dat kon VD’80 op haar beurt weer niet aan het eigen electoraat verkopen. En zo kon het gebeuren dat VD’80 nu, bijna twee jaar later, langzaam maar zeker steeds zenuwachtiger aan het worden is van die gebouwen in Edam, die niemand wil huren of over kopen en waar VD’80 nog steeds geen gemeenteambtenaren in wil huisvesten. De panden staan dus leeg en de gemeenschap mag opdraaien voor de tonnen euro’s aan rentelasten voor deze liefdesbaby van VD’80, PvdA en CDA.
Tja, lijkt me soms best wel lastig en moeilijk om de baas te zijn en altijd maar de juiste keuzes te moeten maken en dan moet je ook nog dealen met die vervelende oppositiepartijen die overal kritiek op hebben en het altijd beter lijken te weten. Vooral als je niet zo goed met kritiek weet om te gaan en daarom maar je toevlucht neemt tot een strategie van overschreeuwen. Maar ik verval nu in herhalingen en dat willen de lezers niet.
Gudy, het Groentje van GroenLinks