Door de voortdurende uitstoot van broeikasgassen zoals kooldioxide en methaan dreigt het klimaat te ontsporen met grote gevolgen voor de hele menselijke beschaving. Wij zullen in Nederland gigantische bedragen uit moeten gaan geven aan de bescherming van het polderland tegen de stijging van de zeespiegel. Als we zo door gaan zullen onze kinderen en kleinkinderen straks zeggen: waarom hebben jullie er niks aan gedaan toen het nog kon?
Wereldleiders komen niet met oplossingen
De les van Kopenhagen is dat een onderhandelingsproces waaraan 194 landen meedoen, te gecompliceerd is. De belangentegenstellingen zijn simpelweg te groot. China en India hebben zich niet willen vastleggen op forse emissiebeperkingen omdat die hun economische groei in gevaar kunnen brengen. De Verenigde Staten kwamen wel met mooie woorden maar deden zelf niks en zetten de Europese Unie buiten spel door een vrijblijvende regeling af te spreken met China. In die regeling wordt gesproken over de intentie om de opwarming van de aarde te beperken tot 2 ºC, maar hoe dat bereikt moet worden is volstrekt onduidelijk. De wereldleiders hebben een groot gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel en leiderschap laten zien.
Europa maakt geen vuist
Een probleem voor de Europese landen is dat ze niet met één stem kunnen spreken en onderling sterk verdeeld zijn. Veel Europese landen, waaronder Nederland, staren hoofdzakelijk naar hun eigen navel en falen als het gaat om te bouwen aan een sterke Europese Unie die op wereldniveau een vuist kan maken. De wind van Wilderse kleinburgerlijkheid die de laatste jaren door Nederland waait belemmert op deze manier de oplossing van mondiale problemen.
De wereldleiders hebben zich van hun slechte kant laten zien, maar dat hoeft niet te betekenen dat wij hier bij de pakken neer gaan zitten. Ook op lokaal niveau kan er veel gedaan worden om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Het mooie is dat het meestal geld bespaart ook en bovendien banen oplevert. Als je het niet doet voor het milieu dan zou je het toch voor het geld moeten doen?
Wat kunnen wij doen?
Wat op mondiaal niveau niet lukt kan op lokaal niveau wel lukken. Binnen een gemeente zijn de lijntjes korter en de belangentegenstellingen minder groot. Er is in de gemeente voldoende creativiteit en technische knowhow om met energiebesparing een stap verder te komen. Er is uitzicht op nieuwe technologische uitdagingen. De integratie van zonnepanelen in de elektriciteitsinstallatie van een woning is een klus waar Volendammer installatiebedrijven zich nu al in beginnen te specialiseren.
Onze gemeente is met het kortgeleden aangenomen Milieubeleidsplan op de goede weg. Door ondertekening van het klimaatconvenant met het provinciale CO2-steunpunt, eerder dit jaar, is de basis gelegd voor subsidieregelingen waardoor inwoners van de gemeente gemakkelijker op duurzame manier energie kunnen opwekken. De gemeente heeft zich ook bereid verklaard om een lokale klimaattop met bedrijven, particulieren en gemeentelijke organisaties te organiseren.
GroenLinks is al begonnen
Hoewel de bedoelingen goed zijn, ontbreekt het in het Milieubeleidsplan nog aan concrete maatregelen met bijbehorende tijdsvensters en kostenberekeningen. GroenLinks heeft gepleit voor een aantal concrete demonstratieprojecten waardoor een kantelpunt bereikt kan worden. Je kunt denken aan zonnepanelen op het nieuwe PIUS X-gebouw. Als dat goed werkt heeft binnen de kortste keren de halve gemeente zonnepanelen op het dak, want wie wil er niet besparen op zijn energierekening?
Na Kopenhagen is Edam-Volendam aan zet. GroenLinks probeert om op lokaal niveau een beweging op gang te brengen die meer voorstelt dan wat de wereldleiders hebben laten zien. De aftrap werd gegeven op 14 mei 2009 met de bijeenkomst "Hier komt de zon". Hopelijk kunnen in 2010 de eerste gemeentelijke duurzaamheidprojecten het licht zien.
Namens bestuur en fractie van GroenLinks Edam-Volendam
Nico van Straalen