De dijk bij het Noordeinde is instabiel en gaat binnenkort op de schop om versterkt te worden. Het Hoogheemraadschap heeft daartoe een klankbordgroep in het leven geroepen, bestaande uit bewoners, ondernemers en vertegenwoordigers van de gemeente. Tegelijkertijd zou deze werkgroep Noordeinde moeten zoeken naar een oplossing voor het al jaren voortslepende verkeersprobleem op de dijk. Na wat koudwatervrees in het begin merkten ondernemers en bewoners dat zij best samen door één deur konden. We zagen in dat de problemen alleen konden worden opgelost, als we een gezamenlijk voorstel aan de gemeente zouden presenteren. Voor de korte termijn is dat gelukt, op papier althans. De uitvoering door de gemeente verloopt stroef, maar lijkt uiteindelijk met een jaar vertraging goed te komen.
Werkgroep streeft naar ideale oplossing
In de werkgroep wordt ook gewerkt aan de oplossing voor de lange termijn. Het ideaal is natuurlijk een realistisch en betaalbaar voorstel waar iedereen zich in kan vinden. We denken daar niet ver van af te zitten. De directeur van de Hein Schilder Groep (HSG), de eigenaar van Spaander, zat ook in de werkgroep en leverde zoals alle deelnemers een constructieve bijdrage. Toen echter beleefden de erven Schilder (Madoet) hun eigen financiële crisis. De directie van HSG werd vervangen en men trok zich terug uit het overleg. Zij zijn nu van oordeel dat hun juridische positie het best gediend is door niet mee te praten in de werkgroep. Men zit daar weer helemaal in de koude-oorlogsfilosofie van weleer. En dat terwijl van alle partijen nota bene Spaander het meest gebaat zou zijn bij een ultieme oplossing.
Spaander vaart eigen koers
Onlangs is geconstateerd – ook door de gemeente – dat Spaander het busverkeer op het Noordeinde verdubbelt door lege bussen terug te sturen om plaats te maken voor volle. De smoes van Spaander, dat dit niet hun “eigen” bussen zijn, is door sommigen (o.a. in dit blad) voor zoete koek geslikt. Het blijft een kwalijke handelwijze dat een door Spaander betaalde parkeerwachter lege bussen (van collega ondernemers kennelijk) terugstuurt en daardoor extra overlast veroorzaakt op dagen dat het toch al erg druk is op de dijk. Ook een andere mythe van Spaander wordt nog steeds door sommigen geslikt: er zou een contract bestaan waarin de gemeente Spaander garandeert dat het Kleipark voor altijd voor bussen bereikbaar zal blijven. Benieuwd of dat contract ooit boven water komt. Als het écht bestaat, zijn natuurlijk de rapen gaar.
Een akte uit 1964
Één akte bestaat in ieder geval zeker, namelijk die van 5 november 1964: een grondruiling tussen de gemeente en Aannemingsbedrijf Hein Schilder NV, die tevens een erfdienstbaarheid vestigt om het parkeerterrein achter Spaander openbaar te houden. Spaander is dus verplicht om iedereen van het parkeerterrein gebruik te laten maken. De gemeente is hierdoor tot niets verplicht, zo heeft ook de Raad van State bevestigd. Jarenlang echter hebben wethouders en raadsleden deze akte verkeerd begrepen, en daarop hun beleid gebaseerd. Ook de directeur van Spaander meent dat deze akte de gemeente verplicht om Spaander te allen tijde bereikbaar te houden voor bussen en auto’s. De vraag is: begrijpen ze het écht niet, of doen ze net alsof….
Werk aan de winkel voor de erven Madoet
De werkgroep kan met de mooiste voorstellen komen, maar zonder de belangrijkste speler aan tafel, lees Spaander, lijken ze weinig realistisch. Spaander vaart een eigen koers en denkt dat het verstandig is om niet mee te praten. Ze denkt in de rechtszaal sterk te staan, maar ze staat juridisch met lege handen. Straks ligt de dijk op de operatietafel, met de ingewanden ontbloot. Een unieke kans doet zich voor om een slepend verkeersprobleem op te lossen en nu steekt Spaander de kop in het zand. Straks is de dijk verzwaard, staan we met lege handen en gaan we vrolijk verder met ruzie maken. We leren onze kinderen, zodra ze twee woorden kunnen spreken, dat ze conflicten moeten oplossen met praten en niet met vechten. Uiteindelijk is de familie Madoet de eigenaar van Spaander. Kom op Erven: jullie zijn de baas. Neem je verantwoordelijkheid: geef je directeur opdracht aan te schuiven bij de werkgroep Noordeinde. Spreken is zilver, maar zwijgen is dom! Praten kost niets, maar het resultaat kan de moeite waard zijn, vooral voor jullie! Occupy Wullempie!
John Kluessien,