In Nederland hebben we gekozen voor een intelligente lockdown terwijl in Hongarije de democratie is afgeschaft. Bij ons heeft de individuele burger veel eigen verantwoordelijkheid. En we brengen het er goed van af. De overheid en de burgers komen, na wat valse starts, in het gareel. Na doordrongen te zijn van de ernst van de situatie, beginnen we te wennen aan het nieuwe normaal. In de zorg moest een groot tekort aan beschermingsmiddelen en IC bedden worden opgelost. Omdat we niet over voldoende testmateriaal beschikten, hadden we geen zicht op de omvang en locaties van de besmettingshaarden. Heel langzaam krijgen we uitzicht op controle. De genomen maatregelen lijken effect te sorteren. De groei van ziekenhuis-, IC-opnames en aantallen sterfgevallen lijkt af te nemen. Tegelijkertijd zijn in razendsnelle vaart hulpfondsen voor bedrijven, zzp’ers en werknemers ter beschikking gekomen. De diverse loketten zijn al geopend.
Hoe nu verder?
Nu de ergste druk van de ketel is, komen we in een periode van beheer. Er is tijd nodig om orde op zaken te stellen. In de zorg moeten de voorraden op peil worden gebracht. Voldoende testcapaciteit is cruciaal. Uit gedegen statistisch onderzoek moet een duidelijk beeld ontstaan van de huidige stand van zaken. Hoeveel mensen zijn besmet geweest en zijn nu waarschijnlijk immuun? Waar heeft de ziekte rondgewaard? Er zijn ideeën om met spoed een telefoonapp te ontwikkelen, waarmee we bij een besmetting locaties en contacten snel in beeld kunnen brengen, zodat we gericht verdere verspreiding kunnen voorkomen. We moeten de privacy waarborgen. Dit alles, al onze wetenschappelijke kennis en knowhow en al onze instrumenten zullen we nodig hebben voor een intelligente exitstrategie. Want we willen zo snel mogelijk veilig en gecontroleerd het economische en sociale verkeer weer op gang brengen. Kinderen moeten naar school. En daarna komt de tijd om na te denken over zaken als “wederopbouw”en de balans opmaken. Hoe lang dit allemaal duurt is koffiedik kijken. Ik denk dat we nu kunnen zeggen dat het einde van de chaotische beginfase van deze crisis in zicht is.
Wat kunnen wij doen?
Wat kunnen we nog meer doen als burger in onze gemeente Edam-Volendam? Het besef dat we onderdeel zijn van een geheel is er wel. Afstand houden gaat goed. Afgelopen zaterdag is de markt eerder gesloten omdat het gewoon te druk was om nog goed afstand te houden. De ESVO heeft goede zaken gedaan met doorzichtig pvc-doek om toonbanken af te schermen. Boodschappenkarretjes en pinapparaten worden ontsmet. Het is weliswaar stil op straat, maar er lijken wel meer bezorgdiensten rond te rijden om internetbestellingen te bezorgen. We zouden ons bewust mogen zijn dat we met ons koopgedrag de middenstand kunnen helpen. Laten we zoveel mogelijk bij onze eigen winkeliers kopen. Ze staan klaar en de nood is hoog. We zien dat kledingzaken zelfs op rijm hun diensten aanprijzen om thuis kleding te bezorgen, restaurants bieden kant en klare maaltijden aan middels allerlei ludieke acties. Doe eens gek en laat wat komen of haal het zelf op. Doe boodschappen zoveel mogelijk alleen en op tijden dat het waarschijnlijk rustig is.
Wat kan de gemeente doen?
Bij de gemeente is een loket waar bedrijven en ZZP’ers zich kunnen melden. Overbruggingsregelingen en uitstel van heffingen behoren tot de mogelijkheden. Problemen van onze ondernemers moeten met een open oor worden aangehoord. De punten en komma’s zijn nu minder belangrijk. Wellicht moet de gemeente zich ook nadrukkelijker richten tot burgers die tussen wal en schip dreigen te vallen. We moeten nu de problemen oplossen om erger te voorkomen. We zien later wel uit welk potje we het gaan betalen.
John Kluessien namens GroenLinks Edam-Volendam