Het weer was guur en herfstachtig op die zondag, de 4e november. De regen striemde onophoudelijk de ramen, de wind rukte de laatste bladeren van de bomen, en de anders zo levendig drukke straten, pleinen en Dijk, waren uitgestorven. Menig Volendammer draaide zich, na het opentrekken van de gordijnen, nog eens behaaglijk om. Zo niet de fractieleden van onze lokale partij Volendam ’80. Zij waren, zelfs in hun vrije weekend, bij elkaar in conclaaf gekomen om zich voor te bereiden op de begrotingsraad van donderdag 8 november. Maar veel viel er eigenlijk niet meer te overleggen. De taken waren immers al lang van tevoren verdeeld en de prioriteiten en programma’s van de begroting uit het hoofd geleerd. Deze fractieleden hoefden ook niet na te denken over het indienen van ingewikkelde moties. Waarom en waartoe zou VD’80 überhaupt de andere raadsleden willen bewegen om ergens anders over te gaan denken of bepaalde zaken te willen heroverwegen? En trouwens: mede dankzij de twee eigen wethouders ging alles op koers en had VD’80 de wind in de zeilen.
Hierdoor kon het gebeuren dat tijdens hun vergadering op die lange, regenachtige zondag de fractie zich stierlijk begon te vervelen. Iemand opperde om dan maar alvast aan de jaarlijkse Sinterklaasgedichten te beginnen. Altijd leuk voor de NIVO-lezers en een prima middel om lastige en brutale raadsleden van de oppositiepartijen, bij voorkeur dat stelletje ongeregeld van de VVD, eens de oren te wassen. Maar na enig kissebissen werd unaniem gekozen voor een idee dat een partijcoryfee, die toevallig langs kwam voor een koppie, voorstelde. Het leek daar die zondagmiddag op de burelen van VD’80 wel op een gezellige soos waarbij de een, met het puntje van zijn tong uit de mond stekend, verwoed zat te knippen en te plakken en een ander weer in een grote doos met foto’s zat te graaien.
Het resultaat van al hun inspanning en gemeenschapszin heeft U kunnen lezen in de NIVO van vorige week. Een paginagrote aanklacht tegen het dreigende Liberale Gevaar in onze gemeente, opgeleukt met maar liefst 8 foto’s en een paar ludieke tussenkopjes. Eerlijk gezegd dacht ik op het eerste gezicht een artikel van de hand van de VVD te gaan lezen, maar niets was minder waar. Het was VD’80 die al die letters, foto’s, gedachten, boosheid, angst, heilige verontwaardiging en ware burgerzin aan het papier had toevertrouwd met blijkbaar maar één doel: de Volendammer burgers waarschuwen om toch vooral niet meer in zee te gaan met de tweede grootste partij in Edam-Volendam. In het artikel wordt, alinea na alinea, in herhaling op herhaling, de leugenachtigheid van het liberale gedachtegoed bezworen.
VD ’80 laat zich er op voorstaan de burgers krachtig te willen houden maar claimt tegelijkertijd de soevereiniteit over die burgers en gemeenschap. Ik ben dan toevallig zo’n recalcitrant geval dat zelf wel uitmaakt welke persoon, partij, kleur, smaak en geur ze lekker en leuk vindt. De fractie van VD’80 roeptoetert dat Volendammers niet houden van loze beloften. Dat zal gerust zo zijn, maar volgens mij houden onze burgers ook niet van mensen die te hoog van de toren blazen.
Gudy, het Groentje van GroenLinks