In één van de liedjes van de 3J’s, ‘De zomer voorbij’, komt een mooi staaltje van beeldspraak voor waarbij de Dijk als een vermoeide, platgestruinde en bovendien vergeten figuur wordt voorgesteld. Aan die tekstregel moest ik denken toen ik op zondagmiddag met het Nieuwe Koor luidkeels stond te zingen bij het strandje van Wullempie onder een stralende zon met de bootjes op het water en de zee tot aan de horizon.
Op de Dijk boven ons en op de trap naar beneden stond en zat het vol met aangenaam verraste toeristen en Volendammers die hun wandeling of fietstochtje graag onderbraken voor dit gratis muzikaal optreden. In mijn ooghoek ontwaarde ik ook drie bussen die niet in een keer konden doorrijden omdat er zich tijdens die dertig minuten van optreden nu eenmaal teveel lopers en fietsers op dat stukje Dijk bevonden. De bussen waren leeg, de toeristen waren inmiddels uitgestapt en hadden besloten hun bezoekje aan Volendam wandelend te vervolgen. De buschauffeurs, voorovergeleund op hun stuur, genoten van het uitzicht en konden wel begrip voor dit korte oponthoud opbrengen. Enkele ondernemers die resideren op een klein stukje platgestruinde Dijk konden echter absoluut geen waardering opbrengen voor de schoonheid van dit al. Zij waren alleen gefixeerd op die stilstaande bussen en die moesten dóór, dóór, dóórrijden. Want tijd kost geld en die toeristen zijn van harte welkom op de Dijk maar het is niet de bedoeling dat zij een half uur stil blijven staan om van muziek of het prachtige uitzicht bij het strandje van Wullempie te genieten.
En zo kon het gebeuren dat de actie ‘Ga toch fietsen’ ter opluistering van de jaarlijkse autoloze zondag, ondanks fleurig versierde fietsen, een limonadestand en een algemeen ‘flowerpower’ gevoel, toch nog een grimmig kantje kreeg. Zoals ik later van een ooggetuige hoorde, werd een Noordeinde-bewoner die zich demonstratief voor een bus had geposteerd, met vrij harde hand door enkele geagiteerde Dijkexploiteurs verwijderd.
De zomer is voorbij, maar in tegenstelling tot vroeger blijft een onafgebroken stoet bussen de schuifelende toeristenmassa op de Dijk vermoeien, waarbij vergeten wordt hoe het óók zou kunnen.
Wij van Groen Links raken er zo langzamerhand ook een beetje moe van en met ons vele anderen. Heeft het nog zin om acties te voeren, je mening te verkondigen of de discussie proberen aan te gaan? Ondanks tegenwerking, onverschilligheid en weinig merkbare resultaten blijven we toch van mening dat het in onze gemeenschap en op onze Dijk ook anders kan. Ik ben ervan overtuigd dat vele anderen deze mening delen en daarom gaan we stug door tot er echt wat gebeurt, geen woorden maar daden.