Voordat ik in september 2008 door de ‘Loop die Dijk’-actie in aanraking kwam met Groen Links, had ik weinig tot geen kaas gegeten van de plaatselijke politiek. Natuurlijk had ik, net zoals zoveel andere stuurlui die veilig aan wal staan, mijn eigen onbetwiste mening hoe het allemaal beter zou kunnen in Edam-Volendam.

Zo had ik bijvoorbeeld wel raad geweten met de bussen over de Dijk. Ik stond echt niet alleen in mijn verontwaardiging en onmacht wanneer ik voor de zoveelste keer tijdens mijn loopje op zaterdag naar de kant moest wijken voor weer zo’n stinkende rotbus die zijn vrachtje Chinezen (overigens alle respect voor dit ijverige volk uit het land van de Rijzende Zon) zo nodig op de stoep van een souvenirswinkel of lokaal hotel-restaurant moest afzetten.

En hoewel het de laatste jaren in het centrum wel erg druk is geworden met nieuwsgierige dagjesmensen die al die soaphelden nu wel eens in levende lijve willen aanschouwen, weet ik altijd nog een tafeltje op een terras te bemachtigen, al moet ik dan wel geregeld met een zakdoek mijn mond en neus beschermen tegen de uitlaatgassen. Op datzelfde terrasje ontstonden in gesprekken met dorpsgenoten spontaan ludieke acties: ‘we gaan gewoon met ons biertje of wijntje in de hand midden op de Dijk zitten, kijken of de bussen dan nog doorrijden’ of: ‘we organiseren een referendum over een verkeersvrije Dijk. Als je goed om je heen luistert is toch IEDEREEN tegen die vermaledijde bussen, dus de uitslag is bekend, appeltje eitje.’ Of we schrijven een stukkie in de NIVO, iedere zichzelf respecterende  Volendammer leest die krant dus dan ontstaan er vanzelf interessante discussies en zal de enige echte waarheid naar boven komen, namelijk die van ons!

Och, wat was ik nog groen en onschuldig en geloofde ik graag in mijn idealen en rotsvaste overtuigingen. Want hoewel ik steeds gemopper en geklaag om me heen hoorde over allerlei zaken die de burgers niet aanstaan of die ze graag anders zouden willen zien, bleef het tot nog toe bij wat gesputter of een enkele krachtterm. We zijn een hardwerkend volkje dat van aanpakken weet maar bemoeien ons als het even kan liever niet met politiek en daarmee ook niet met het beredeneren of beargumenteren van onze standpunten. We blijven liever veilig aan die wal staan om lijdzaam ons bootje steeds verder van de kant te zien wegglijden, dan dat we vol goede zin en vertrouwen in datzelfde bootje springen, op zoek naar een andere horizon. Maar ik ben en blijf een optimistisch en praktisch ingesteld mens van nature en heb uiteindelijk toch maar voor de sprong gekozen. Het schommelt en het kraakt allemaal een beetje en het gaat ook niet zo snel, maar ik zit er wel in en we zijn in ieder geval ergens naar op weg. Bijvoorbeeld op weg naar een thema-avond over duurzame energie, een onderwerp dat de media de laatste tijd flink bezighoudt. Of zelfs ooit op weg naar een Dijk zonder auto’s en bussen en met het oude, vertrouwde strandje van Wullempie.

De ontgroening is voor mij nabij en de ontnuchtering zal ook weldra komen wanneer ik voor de eerste keer een raadsvergadering mag bijwonen maar één ding staat voor mij als een paal boven water (en daar kan ik dan mooi mijn bootje aan vastgooien):

er gebeurt niets nieuws en alles blijft bij het oude als je niet gelooft in je zaak of als je daar geen werk van wil maken.

 

 

Thema-avond “Hier komt de zon”

Datum: donderdag 14 mei a.s. aanvang 20.00 uur

Locatie: Stolphoevekerkje in Volendam

Aanmelden via: de.zon@quicknet.nl want VOL=VOL en OP=OP!!!!!

 

 

 

Gudy van den Hogen (voorheen het Groentje van Groen Links)