Stel je voor: je bent een vluchteling
Geboorte en dood, de tijd daartussen noemen we leven. En daarin gebeurt van alles. Pas nadat je zelf de geboorte van een kind of het overlijden van een dierbare meemaakt begrijp je pas echt wat het is. Na een dergelijke gebeurtenis kun je ook begrijpen dat er zaken zijn die je niet kunt begrijpen als je het niet zelf hebt doorvoeld en dat je beter terughoudend kunt zijn met het vellen van een oordeel over hoe anderen met een traumatische ervaring omgaan. “Het was een verschrikking, ik heb het overleefd en nog kan ik het mij niet voorstellen”, heb ik ooit als antwoord gehad op de vraag hoe het voelde. “Stel je voor…” is bijna een onmogelijke opdracht.