Misschien klinken ‘inclusiviteit’, ‘inclusie’ en ‘diversiteit’ de meeste mensen wat abstract en holle-frasen-achtig in de oren. Want wat kun je er nou helemaal mee, met diversiteit en inclusie? Wat koop je ervoor en wat schiet de gemiddelde inwoner van Edam-Volendam er nou onder de streep mee op als hij/zij/hen dat net zo belangrijk zou vinden als GroenLinks?

Kort gezegd betekent inclusiviteit dat iedereen mee kan doen in een samenleving. En heel eerlijk gezegd wordt inclusie vooral gebruikt in het discours rond asielzoekers, mensen ‘met een kleurtje’, kansarmen en mensen met een handicap  of functiebeperking. Inclusie betekent dat mensen die om een of andere reden zijn achtergesteld toch op basis van gelijkwaardigheid deel uitmaken van de samenleving. Tsja, zult u zeggen, dat is toch juist heel vanzelfsprekend dat we naar elkaar omkijken en dat iedereen ertoe doet? Daar hoef je als politieke partij toch niet gewichtdoenerig een heel hoofdstuk aan te wijden in je programma? Dat zou in onze gemeente met een van oudsher sterk christelijke en op gemeenschapszin gestoelde levensovertuiging ook niet per se noodzakelijk moeten zijn. Maar helaas: ook in Edam-Volendam viert het individualisme hoogtij. We doen ieder voor zich (en God nog een klein beetje voor ons allen) ons best iets van ons eigen leven te maken. We schrobben zelf ons stoepje schoon, houden onze eigen broek omhoog en verwachten dat iedere andere burger, of hij nu hier geboren en getogen is of van buiten komt, hetzelfde doet. En daar is natuurlijk op zich niks mis mee, maar een gemeenschap kan daar ook in doorslaan en daardoor te strikt en normatief worden. Zo doen we dat hier, en dat doen we al eeuwen lang zo. Zó zijn onze manieren, zó zijn onze manieren, manieren, zó zijn onze manieren!

Maar hoe mooi kan het zijn, wat zou het leven verrijken als we eens wat meer door een andere bril kijken? In een echt gesprek te gaan en te luisteren naar de nieuwe buren uit Syrië. Of naar die jonge man of vrouw die onlangs uit de kast durfde te komen. ‘Hoe gaat het nu met je, kan je er een beetje mee dealen?’ Hoe fijn zou het zijn om te omarmen wat vreemd, anders of divers is? Eenheidsworst heeft een negatieve connotatie, zoals grijs en goedkoop. Laat duizend bloemen bloeien, ‘anders’ hoeft niet meteen ‘apart’ te zijn.

Gudy van den Hogen